Thomas Briels: "Door manier waarop heb ik 2 keer olympisch goud gewonnen" | Thuismatch 18

Thomas Briels praat bij Ruben Van Gucht over de emotionele rollercoaster die de Olympische Spelen in Tokio voor hem waren. Natuurlijk komt de gouden triomf ter sprake én zijn relatie met bondscoach Shane McLeod. Hij vertelt ook openhartig over zijn emoties en het belang van zijn moeder voor zijn carrière.

00:00 intro
03:27 Shane McLeod
20:25 het nieuwe leven
26:28 emotionele jongen
32:13 goud in Tokio
40:29 liefde voor mama
49:22 de Red Panthers
53:33 vriendin Charlotte
59:30 afscheid in schoonheid

Thomas Briels kende een rijke carrière bij de Red Lions. De 34-jarige hockeyspeler stopte dan ook op een hoogtepunt: met goud in Tokio. Knaagt het niet nog een beetje dat hij niet langer bij de Belgische selectie speelt? "Ik heb er vrede mee", meent Briels. "Ik durfde niet te dromen van wat ik bereikt heb. Het laatste hoofdstuk bij de Red Lions was de moeilijkste uitdaging."

"Ik ben trots dat ik afscheid kan nemen met olympisch goud. In dat opzicht kan het niet beter. Ik ben 34, dan wordt het tijd om stap opzij te zetten. Maar dat wil niet zeggen dat het niet moeilijk is."

Vlak voor de Spelen viel er een bommetje bij de Lions. Bondscoach Shane McLeod zette Briels op de reservelijst voor Tokio. Een harde beslissing voor de ervaren speler: “Ik ben er op een goeie manier mee omgegaan en ben ervoor beloond."

De voormalige kapitein bleef professioneel en kwam alsnog in de ploeg. "Ik heb het gevoel dat ik zo 2 keer heb gewonnen. Niet alleen olympisch goud, ook met de manier waarop. Het is absurd als je er over nadenkt."

“Mijn laatste wedstrijd heb ik alles heel bewust meegemaakt. Ik heb in de kleedkamer bewust naar iedereen gekeken en alles in me opgenomen. Er was een soort kalmte over mij: geniet ervan, nog één keer knallen en we gaan winnen.”

Wat na het leven als Red Lion?

“Veel mensen vragen hoe het pensioen me bevalt, maar ik speel nog bij Oranje-Rood in Eindhoven, we trainen nog 5 keer per week, maar ik heb nu iets meer vrije tijd", zegt Thomas Briels. "Het bevalt me wel. Ik mis de gasten wel, want ik zag hen elke dag. Afspreken is moeilijk, want zij zitten nog in het ritme. Je moet vechten om eens een koffie te kunnen drinken met hen."

Denkt Briels aan een carrière als trainer? "Ik vind het belangrijk om te doen wat ik graag doe: mensen inspireren en kinderen trainen. Het zou zonde zijn dat ik mijn ervaring niet doorgeef aan de nieuwe generatie."

En dus is een rol als bondscoach in de toekomst niet uitgesloten: “Ik denk wel dat ik het tof zou vinden om te doen, maar het is te kortbij. Misschien overweeg ik het over een paar jaar wel. Maar nu vind ik het ook belangrijk om andere dingen te doen. Er zijn zoveel dingen te doen en te zien.”

Thuismatch snijdt ook de jeugd van Thomas Briels aan. Zijn moeder was alleenstaand en zorgde voor een drieling. "Ze heeft altijd veel voor ons gedaan", is Briels dankbaar. "Ik heb alleen respect voor haar en vind het belangrijk om dat te vermelden. Ik kon hier niet staan zonder haar. Het is belangrijk om dat uit te spreken. Ik ben al 34, zij een zestiger. Zij heeft heel groot deel van haar leven opgegeven om kinderen op te voeden."

"Toen ik 6 jaar was, gingen mijn ouders uit elkaar", gaat Briels verder. "In het begin zag ik nog regelmatig mijn papa, nu heb ik hem al heel lang niet meer gezien. Tijdens de Spelen stuurde hij wel altijd berichten naar mij. Maar over het algemeen hebben we nog altijd weinig contact, het is wel oké zo.”